Bazen ne yaşayacağını veya onu nelerin karşılayacağını bilemez insan. Gözlerim yaşlı ve karnımda uçuşan kelebekler aynı zamanda aşık olmuş herkesin bildiği kelebek hissi…
Biz 2 yıl önce tanıştık ama tanışmamız tam bir olay. Düğün salonundaydım canım inanılmaz pasta çekiyordu mutfağa doğru mini mini yürümeye başladım mutfağa girdim önümde onlarca tepsi ve bir sürü pasta 😍 yumuldum hemen tepsilere kenarda bir eldiven, aldım taktım elime.
Pastadan bir dilim aldım zaten porsiyonları mini mini küçücüktü. Yemeye başladım ilk pastayı attım ağzıma arkadan bir kapı açılma sesi…
Döndüm bir baktım kirpikleri bile gülen bir adam ve karşısına ağzında pasta kalıntısı kalmış minik bir kız.
O an tutuldum işte, belki hırsızdı belki sorunlu hiç umurumda olmadı yaklaşık on dört saniye kadar bakıştık. O ilk bakışmayı hiç bir şeye değişmezdim…
Selamlaşma sonu bir kafede bitti geçen haftalar bizi birbirimize öyle bir bağladı ki.
Başkalarına benzemiyordu ilişkimiz sonsuz sürecek gibiydi. Ama dikkatimi çeken tek şey sonsuza kadar beraber olacağız dediğimde bana evet demiyordu her zaman bir kaçamak cevap :(
Oysaki benim minik kelebeğim sonsuza kadar benimle olamazmış ki 😭
Dünyaya gözlerini kapatacağını anlamamıştım, tahmin etmemiştim, düşünmemiştim bile.
Çalan bir telefon ve sonra intihar ettiği haberi yıktı bütün dünyamı duyduğum an güneşim siyah oldu, gökyüzü güzelliğini yitirdi gözümde, bulutlar uzaklaştı dünyamdan…
Çok ağladım, yirmi üç yaşında yaşadığım bu tramva otuz iki yaşıma kadar devam etti korkarım daha da sürecek çünkü sevemiyorum kimseyi.
Sanki bir hakkım varmış da onu da orda kullanmışım gibi.
Yıllar geçti, aşkım bitmedi.
Mezarına gidiyorum bazen en korkunç olanı da neden intihar ettiğini bilememek.
Seni seviyorum minik kelebeğim bir gün bana geri dön.. Dayanaymıyorum sensizliğe…
